Το Όρος Βόιο

Το όρος Βόιο, από το οποίο πήρε την ονομασία του ο νέος Δήμος και η παλιά Επαρχία Βοΐου είναι ένα βουνό της Βόρειας Πίνδου άγνωστο στον πολύ κόσμο, καθώς βρίσκεται μακριά από τα αστικά κέντρα, σχεδόν ανέγγιχτο από τον σύγχρονο πολιτισμό. Φαντάζει χαμηλό μπροστά στους γίγαντες του Γράμμου, του Σμόλικα και της Βασιλίτσας που έχει αντικριστά, όμως στην πραγματικότητα πολλές είναι οι κορυφές του που ξεπερνούν σε υψόμετρο τα 1.700 μέτρα. Μυστήριο αποτελεί ακόμη και σήμερα η ταυτότητα της ψηλότερης κορυφής του. ΟΖουπανιώτικος Αηλιάς (1.810μ.) στη Νότια πλευρά, λόγω του όγκου, του σχήματος και των πολλών γκρεμών του, δείχνει από παντού ο κυρίαρχος του βουνού. Όμως, υψηλότερη κορυφή πιθανόν είναι το απομονωμένο Παλιοκριμήνι (1.812μ.), που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της οροσειράς. Την τρίτη κορυφή αποτελεί το Πετρίτσι (1.784μ.) και την τέταρτη ο Πύργος Κοτύλης(1.764μ.).

Τα "Γιαννάκια"

Το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου,

Στις 24 Ιουνίου η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά και εορτάζει το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος είχε την μεγαλύτερη τιμή από κάθε άλλο άνθρωπο, είχε δηλαδή την τιμή να βάπτιση τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό. Αυτόν διάλεξε ο Κύριός μας από όλους τους γηγενείς για υπουργό [=υπηρέτη] του φρικτού Μυστηρίου της Βαπτίσεώς του.

Τα Μανιτάρια (Μύκητες)

Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής αμανίτης.[1] Αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι και η ονομασία του είδους Boletus Edulis (βασιλομανίταρο), οι λέξεις Boletus και Edulis (εδώδιμον-έδεσμα) προέρχονται από το αρχαιοελληνικό γλυκόριζα (κομμάτι γης) και από το μέλλοντα του ρήματος εσθίω (τρώγω), έδομαι.[2] Το κυνήγι ή μάζεμα του μανιταριού περιγράφει τη δραστηριότητα της συλλογής μανιταριών στην άγρια φύση, συνήθως για φαγητό. Αυτή η εποχιακή δραστηριότητα είναι περισσότερο δημοφιλής στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γαλλία και Ιταλία. Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, προκάλεσαν και προκαλούν το φόβο αλλά και το δέος στους ανθρώπους. Ωστόσο, τα εδώδιμα μανιτάρια χρησιμοποιούνται στην κουζίνα διαφόρων λαών, οι οποίοι τα καταναλώνουν ωμά ή μαγειρεμένα. Οι Έλληνες δεν φημίζονται ως μανιταροσυλλέκτες mycofilia.[8] Η ελληνική αγορά τροφοδοτείται κυρίως από τα καλλιεργημένα λευκά (Agaricus bisporus) (δίσπορος), πλευρώτους (Pleurotus ostreatus), portobello, crimini, τα κονσερβοποιημένα και σπανιότερα άγρια μανιτάρια σε αποξηραμένη συνήθως μορφή. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας κάποια νόστιμα και δημοφιλή άγρια είδη που είναι γνωστά, όπως το Βωλίτης ο εδώδιμος (Boletus Edulis) (βασιλομανίταρο), porchini (καλογεράκι) συλλέγονται κατά κόρον.[9] Ιστορικά τα μανιτάρια είχαν μακρόχρονη ιατρική χρήση, ιδίως στην παραδοσιακή κινέζικηιατρική και φαρμακευτική πρακτική,[15] αλλά και στην αρωματοποϊία, όπως το κίτρινο μανιτάρι: Laetiporus Sulphaureus (εικ.14).[16] Τα μανιτάρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βαφή μαλλιού και τη βαφή άλλων φυσικών ινών. Οι χρωστικές ουσίες είναι οργανικές ενώσεις και παράγουν ισχυρά και ζωντανά χρώματα του χρωματικού φάσματος. Πριν από την εφεύρεση των συνθετικών χρωστικών ουσιών τα μανιτάρια ήταν πηγή πολλών χρωμάτων της κλωστοϋφαντουργίας και μερικοί μύκητες ξυλόβιοι με φελλώδη ή ξυλώδη σύσταση, όπως Polypores, Fomotopsis pinicula, Daealea quernica, Phellinicus με σχήματα οπλής ή γεισώματος χρησιμοποιήθηκαν ως εκκινητές ανάφλεξης (ίσκες).

Απίστευτη εικονική περιήγηση στο Πολυκάστανο με τα Google maps

Μπορείτε να πάτε στο  https://maps.google.gr/ και  “πατώντας” Πολυκάστανο   στην αναζήτηση και στην συνέχεια “πατώντας” το πορτοκαλί ανθρωπάκι (street view) να περιηγηθείτε τρισδιάστατα στις γειτονιές και τα χωριού.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΙΟΥ

Τα Ξωκλήσια του Χωριού

 Ένα θρησκευτικό στοιχείο διακατέχει τους κατοίκους του χωριού που φανερώνεται μέσα από τα εξωκλήσια του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Αθανασίου , τής Παναγίας  και από τα εικονοστάσια τής Αγίας Βαρβάρας και  του  Αγίου Γεωργίου. Τα  εκκλησάκια  περικυκλώνουν το χωριό και το προστατεύουν από κάθε εξωτερικό κακό .

 Εργασίες επισκευής και συντήρησης  γίνονται αρκετά συχνά στα εξωκλήσια του χωριού  με αποτέλεσμα να διατηρούνται σε *άριστη *κατάσταση τόσο οι κύριοι όσο και οι γύρω από αυτά χώροι.

Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α

Από το αριθμ. 22/12-11-2013 πρακτικό συνεδριάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου Βοΐου. 
Αριθμ. Απόφασης 356/2013 
Περίληψη 
Έγκριση του Τεχνικού Προγράμματος 2014. 

Στην Σιάτιστα και στο Δημαρχιακό κατάστημα, σήμερα στις 12 Νοεμβρίου 2013, ημέρα Τρίτη και ώρα 17.30 το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Βοΐου συγκεντρώθηκε σε τακτική συνεδρίαση, ύστερα από την υπ΄ αριθ. πρωτ. 30790/7.11.2013 έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου, η οποία επιδόθηκε στον καθένα δημοτικό σύμβουλο και δημοσιεύθηκε νόμιμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του Ν.3852/2010 (ΦΕΚ Α' 87). 
Αφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόμιμη απαρτία επειδή σε σύνολο 27 Δημοτικών Συμβούλων, βρέθηκαν παρόντες (21) και (8) Εκπρόσωποι & Πρόεδροι Τοπικών και Δημοτικών Κοινοτήτων, οι οποίοι είχαν προσκληθεί, ήτοι: 


Διαβάστε περισσότερα πατήστε ΕΔΩ

Πηγή: http://et.diavgeia.gov.gr/

Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΡΕΣΤΙΔΑ: ( Αρχαιολογικά ευρήματα στην τοποθεσία Τσέρος Πολυκαστάνου)

Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΡΕΣΤΙΔΑ: ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΜΕΡΟΣ Β')

Αρχαϊκή – Κλασσική Εποχή (550 – 323 π.Χ)    

Ειδώλιο συμποσιαστή κορινθιακής τέχνης
από την Αλεβίτσα

    Η μετάβαση από την Εποχή του Σιδήρου στην αρχαϊκή περίοδο παρατηρείται στην Ορεστίδα περί τα μέσα του 6^ου αι. π.Χ, οπότε και εμφανίζονται σπαράγματα κορινθιακής κεραμικής. Αυτό σημαίνει πως το απομονωμένο και αυτόνομο βασίλειο της Ορεστίδας άρχισε να έχει εμπορικές συναλλαγές με τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο και δη τις νότιες ελληνικές πόλεις. Πρέπει να αποτελούσε μάλιστα ενδιάμεσο χερσαίο σταθμό ανάμεσα στις μητροπόλεις του νότιου ελληνικού χώρου με τις αποικίες τους στην Ήπειρο και τα παράλια της Ανδριατικής. Η Κόρινθος γνωρίζουμε ήδη από τον 7^ο π.Χ αι. είχε δημιουργήσει αποικίες στην Κέρκυρα, την Απολλωνία και την Επίδαμνο, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα. Έτσι, το βασίλειο εξέρχεται από την απομόνωση και τα παλιά οχυρώματα που έλεγχαν περάσματα εγκαταλείπονται.